خاکی ها | سنگری که خالی نخواهد ماند

مثل منحنی لبخند تو!

بجای قافیه ی " یار "

قافیه ی " بار " می شوند!

نذر این و آن کردیم

غافل از آنکه:

شهد گلی عسل خواهد شد

که به کندو برسد!

این روزها

اشک نفرت از

دانه های تسبیحم جاری ست...

پ.ن:

عشق هایم را دانه دانه در نخ پشیمانی گذاشتم تا تسبیحی شود برای نفرین هایم...

خودت را خواهد سوزانـــد!

لبه ی پرتگاه ساخته اند

حالا خود دانند آن هایی که

کوتاه تر از من دیواری پیدا نکرده اند!

پ.ن:

این روزها گوشه گیری را ترجیح می دهم

تا وسط گود بودن و تحمل محبت های! دوستان!

پررونق ترین شغل دنیاست!

پ.ن:

* تو هم به درد بیگانه ها دچار شده ای ، توهم ساده و ارزان فروختی مرا ، مثل دیگران... (همیشه از این حرف بدت می آمد) مثل دیگران... نه؟!

خودش را همیشه برحق می دید

و کارش را درست ،

اشکال از او نبود...

آیینه های شهر دروغگو شده بودند!

پ.ن:

اثر آن ضربه ی سیلی مرا هزار تکه کرد ، طاقت راست گویی یک آیینه را نداشتی ، من غبارآلود بودنم را پذیرفتم اما جای اینکه با اشک هایت مرا بشویی... اول خط گفتم... اثر آن ضربه ی سیلی مرا هزار تکه کرد ، هزار تکه ی غبارآلود!

چقدر در حق این پله ها بی وفایی شد

از وقتی دلبسته یک آسانسر شدیم!

برای شنیدن حرف دلش

بالای این سازه ی فلزی پارک چوبی*

آن قدر خودم را بچه کردم

که از طناب ها بالا کشیدم!

پ.ن:

این خاطره هم تلخ است هم شیرین!

* پارک چوبی: پارکی واقع در منطقه ی ساحلی کیانپارس شهر اهواز

تا عمل ت را کنترل کرده باشی

در تار موی تو...

خواست عشق را بنوازد

که...

دل هیئتی ام پرسید

مو با این ظریفی

وقتی به آتش برسد چه می شود؟!

پ.ن:

* دلم برای بند اول تنگ شده

* این ها به ما نمی آید... می آید... نمی آید... آمد... خواهد آمد... آمده بود... نیامده... و...

اصلا به قول او: یه روز خوب می آد!

مع

محبت گویند!

پ.ن:

بیا این دوستی را دوباره شارژ کن

*140* دوستت دارم# !

دوستت دارم

گفتم:

شرمنده

قبرستان دلم

دیگر جایی برای کفن و دفن ندارد!

تو خودت شاهد ، قاضی و جلاد باشی

و من تنها یک جمله

"محکــــــوم به گمانه زنی های غلط تو!"

پ.ن:

1. در این حکومت حاکم بر وجود گوشه گیری را ترجیح می دهم تا این که به عنوان مزدور حکومت به میدان بیایم.

2. این پست سیاسی نیست

درحالی که رویت را برگردانده ای

می گویی: راه ما از هم جداست!

پ.ن:

کبک وقتی احساس خطر می کند ، سرش را در برف فرو می برد!

چقدر مثل کبک شده ای!

دعا را رها و

به انذار بسنده کرده ایم!

پ.ن:

اهل بیت

هم انذار می دادند

و هم دعا می کردند...

از این که دوستت دارن؟!

از این که پیام عاشقانه برات می فرستن؟!

بلاخره آدم یه جا سیر می شه! نه؟!

بگذریم! حالت چطوره؟!!!

"مع"

در موزه ی عبرت هایم خواهم گذاشت/.

پ.ن:

از اول هم گفته بودم راه ما از هم جداست!

فرار از جمع

آفت دوستی های امروزی ست/.

جلوه ی معشوق می شود/!

پ.ن:

علی وجه الله!

بی محلی نصیبم شد...

پ.ن:

همان موریانه ای ست

که از درون

متلاشی ات می کند/.

ببخشید اگر

این محبت هایت را

پس می زنم!

حکایت من

حکایت همان بیمار دیابت ی ست

که شیرینی تعارفش می کنند

دوست دارد بخورد اما...

پ.ن:

محبت هایت را دیابتی کن / این روزها بدجور / به شیرینی حساس شده ام!

کار را به جایی رساند

که باور نمی کرد

محبت دوستان را...

دلبسته ی دنیا می کنی...

عشق های دیگرت را

به رخ رفیقت نکش!

که این از فحش هم بدتر است!!!

در نزدیکی نیافت

گفت:

دوری و دوستی!

پ.ن:

بعضی نزدیکی ها/ ثمره اش دشمنی ست! / پس بهتر که دور باشیم و دوست!

تو با دلم سر و کار داری

رفیق!

پ.ن:

اخم تو / زمین تا آسمان / با اخم یک غریبه / فرق دارد!

هرکسی که با تو پرید! 

پ.ن:

خیلی ها از دست تو پریدند و خیلی ها با تو!