تریبون جشنواره فیلم فجر که نامش را از فجر انقلاب گرفته شب گذشته محل سخنرانی ضدانقلاب ها و ضدارزش ها شده بود ، آن ها می گفتند و وزیر ارشاد دولت تدبیر تشویقشان می کرد !

از کنایه زدن ها به نیروهای ارزشی حوزه هنری و منتقدان ارزشی سینما گرفته تا اظهار نظر وقیحانه سعید راد در خصوص بهروز وثوقی و محمد علی فردین که این دو را ستون های بازیگری ایران نامید ، چرا باید جامعه فیلم سازی ما به این سو حرکت کند؟ چرا بازیگران ما عده ای را که با زد و بندهای سیاسی و اقدامات غیراخلاقی خودشان را در قطار سینمای کشور جای دادند و در ایستگاه انقلاب همه ازاین قطار بیرون انداخته شدند، الگوی خود می دانند؟ با چه رویی از این ها نام برده می شود؟ آیا بهروز وثوق واقعا بازیگر بود؟! یا یک عزیز کرده که با اعمال فشار حکومت برای خودش در سینما جایی دست و پا کرد و کم کم مافیای سینمای کشور را به دست گرفت؟ چرا باید از پشت تریبون جشنواره ای که به مناسبت ایام دهه فجر انقلاب برگزار می گردد از بازیگرانی دفاع شود که آن سوی دنیا در حال ساختن فیلمی ضد ایرانی هستند؟ من تنها برداشتی که از این اظهار نظرهای تند و بی منطق برخی از اهالی سینما می توانم داشتم باشم این است که ذائقه اکثر اهالی سینما دارد  به سمت و سوی فیلم ها غیراخلاقی و ضد اجتماعی کشیده می شود ، که این از نوع پوشش و رفتار بازیگران داخلی هویداست


اینجا هالیوود نیست! ، اینجا جشنواره فیلم فجر ایران است ، جایی که بازیگران هالیوود دوست داخلی عقده های خودشان را خالی کردند و آن روی خود را نشان دادند ، آن کسی که بهروز وثوقی را ستون بازیگری می خواند قطعا از این هم خبر دارد که بهروز وثوقی در ابتدا بازیگر فیلم های غیر اخلاقی بوده ، و هم اکنون هم در فیلم های ضد ایرانی و تئاترهای غیراخلاقی بازی می کند ، اهالی سینما سابقه این افراد را بهتر از امثال من می دانند ولی باز با کمال وقاحت از آن ها نام می برند ، مگر در داخل کم داریم کارگردان ها و بازیگرانی که می توانند بهترین الگو باشند ، اگر سینمای کشور امروز به سمت ساخت فیلم هایی می رود که بلا استثناء همه به روابط غیراخلاقی زن و مرد می پردازند این نتیجه و مولود همین طرز تفکر است ، نتیجه انتخاب همین الگو های غلط است ،

در سینمای ایران کسانی باید الگو شوند که ارزش ها را سر دست گرفته اند ، کسانی که در  کشاکش دفاع هشت ساله با تکیه به ابزار محدود سینما ، سینمای دفاع مقدس را راه انداختند ، کسانی که بعد از جنگ و در فضای مصموم دوران اصلاحات نگذاشتند یاد و خاطره انقلاب و مردان انقلابی فراموش شود ، نگذاشتند دفاع مقدس خاک بخورد! ،
           
مگر امثال حاتمی کیا چه کم دارند؟ ، مگر امثال سلحشورها چه کم دارند؟ ، این ها یک تنه سنگر سینمای ارزشی کشور را با تمام سختی و با تمام سنگ اندازی ها حفظ کردند ،

با این حال آیا صحیح است که این ها را رها کرد و  عده ای را که سینما را تبدیل به خانه فساد کرده بودند و مواجبشان را دربار حکومت شاه تامین میکرد سر دست گرفت و گفت این ستون های بازیگری اند! ، من کسی را ستون سینمای ایران اسلامی میدانم که انقلابی عمل کند ، اسلامی فیلم بسازد و باعث افتخار کشور باشد.

والسلام/.
پ.ن:
خجالت داشت ، والا گوشه ای از پرونده سیاه غیراخلاقی بهروز وثوق و بعضی بازیگران قبل از انقلاب را بالا میزدم! خودتان زحمت تحقیق را بکشید که من از گفتن سوابق این ها شرم دارم.