خاکی ها | سنگری که خالی نخواهد ماند

چنان غربتی ست 

که وقتی روبه رویش می ایستم

از جمع مستحبات و گناه

تصویر یک خوارجی را می سازد! 

لیاقتش همین آب دهانی ست

که همیشه نثارش می کنم!

آبجیوه ی بی مروت!